- ഗോപാലാ, അടുത്തമാസം ഹജ്ജ് ചെയ്യാനായി ഞാന്‍ മക്കത്തേക്ക് തിരിക്കുകയാണ്. ആയതിനാല്‍ ഇടപാടൊക്കെ തല്‍ക്കാലം നിര്‍ത്തി വച്ചിരിക്കുന്നു. നീ മറ്റാരുടെയെങ്കിലും കൈയില്‍ നിന്ന് കിട്ടുമോന്നു നോക്ക്. ഇനി പോയി വന്നിട്ടാവട്ടെ.
- അങ്ങനെ പറയരുത് മുതലാളി... അത്യാവശ്യമായിട്ടാണ്. ഒരു മാസം വേണ്ട... ഒരു പതിനഞ്ചു ദിവസത്തേക്ക് മതി. മുതലും പലിശയും കൃത്യം പതിനാറാം ദിവസം ഇവിടെ എത്തിക്കും. മോള്‍ ആശുപത്രിയിലാണ്. വേറെ മാര്‍ഗമില്ല... സഹായിക്കണം.
- ഹജ്ജിനു പോകുമ്പോള്‍ അങ്ങനെ ഒന്നും പാടില്ല ഗോപാലാ, നിനക്കതൊന്നും മനസ്സിലാവില്ല. ഇപ്പൊ തരാന്‍ നിവൃത്തിയില്ല. നീ പോണം.
[ദൈവ സന്നിധിയിലേക്കല്ലേ പോകുന്നത്? പരസഹായം ചെയ്യുന്നത് അള്ളാഹുവിന് ഇഷ്ട്ടമല്ലെന്നോ? ഗോപാലന് ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല. അയാള്‍ താണുകേണു ചോദിച്ചിട്ടും ഫലമുണ്ടായില്ല. ഇതിനു മുമ്പ് ഒരിക്കലും ഹാജിയാരുടെ അടുത്തുനിന്നു വെറുംകയ്യോടെ മടങ്ങേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല. ഹജ്ജിനെ പഴിച്ചു അയാള്‍ തിരിച്ചു നടന്നു.]
അനുബന്ധം : ഇങ്ങനെ ഒന്നും മനസ്സിലാവാത്ത ഗോപാലന്‍മാരോട് നമ്മള്‍ "സ്നേഹ-സംവാദവും", "ഡയലോഗും" മറ്റും നടത്തി - "പ്രാര്‍ത്ഥന അല്ലാഹുവിനോട് മാത്രം", "അള്ളാഹു കാരുണ്യമാണ്" - എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാല്‍ അവര്‍ക്കെങ്ങനെ മനസ്സിലാവാന്‍!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ